مدت ها از خود می پرسیدم اولویت با چیست؟
می دانستم سرزمینم چه می خواهد. اما از کجا باید شروع کرد؟ امروز تردیدم برطرف شده است...اولویت با آگاهی است.
سرزمینی که مردمانش در قرن بیست و یکم هنوز اسیر جهل و خرافات هستند روی خوش آزادی و پیشرفت نخواهد دید.
سرزمینی که مردمانش می ترسند به عقایدشان فکر کنند، مبادا به سنگ مبدل شوند، فاصله زیادی تا آرمان های انسانی دارد...
من، فرزند کوچک ایران زمین، بر اساس وظیفه ای که حس می کنم، تا روزی که توان دارم در راه اعتلای سرزمینم و آگاهی بخشیدن به مردم آن و رسیدن به فردایی آباد و شاد کوشش خواهم کرد.
No comments:
Post a Comment